Wanneer je last hebt van fibromyalgie, heb je misschien de neiging om je lichaam zoveel mogelijk te negeren. Want als je denkt aan je lijf, voel je de pijn meer dan anders.
Dat is waar. Maar misschien heeft jouw lichaam je wat te vertellen.
Als je je lichaam ziet als boodschapper die door wil geven dat er iets aan de hand is, krijg je een andere kijk op de pijn.
Je lichaam heeft misschien één van de volgende boodschappen voor je:
- Je doet teveel, ik kan het niet aan
- Je negeert me en denkt alleen aan anderen
- Je gaat over mijn grens
- Ik heb rust nodig
- Ik wil dat je naar me luistert
- De pijn die ik je laat ervaren, is om je op te laten houden
Herken je hier iets in? En doe je er iets mee?
Hoe zou het voor je zijn als je je lichaam gaat zien als bondgenoot: Jij werkt samen met deze bondgenoot. Je luistert ernaar, je hebt het lief, je voedt je bondgenoot, je zorgt dat het voldoende uitgerust is.
Ik hoor je al denken: ja duh, dat is makkelijk! Dus als ik een beetje ga luisteren dan kom ik van mijn pijn af?
Tja, dat zal niet van het ene op het andere moment zijn. Maar je lichaam negeren is in ieder geval níet iets dat helpt. In plaats daarvan ga je in gesprek met je lijf. Je maakt contact met je lijf, bijvoorbeeld onder de douche. Je wast jezelf met aandacht (dus niet met je hoofd ergens anders zijn!). Je wast je en je benoemt de plekken waar je pijn voelt. En je geeft er aandacht aan: ‘Ik voel je, mijn schouder, ik voel dat je pijn hebt, ik was je en geef je aandacht. Wat heb je nodig?’
Wanneer je dit regelmatig doet, kom je steeds meer in contact met je lichaam en ga je op een gegeven moment ook antwoorden krijgen. Misschien zegt jouw schouder dan: ‘Fijn dat je me aandacht geeft, dat voelt goed. Zou je misschien vandaag niet zoveel op mijn schouders kunnen leggen? Het is teveel.’
Zou jij deze dialoog aan willen gaan met je lichaam?