Als je in de auto zit en het lampje van de tank gaat branden, wat doe je dan? Je kunt twee dingen doen: naar een tankstation rijden, je tank volgooien en weer verder gaan.
Of je kunt het negeren.
Je doet net alsof dat lampje er niet is. Want misschien gaat het wel vanzelf weer uit. Of misschien denk je wel dat dit lampje niets met een lege tank te maken heeft. Of misschien heeft het wel met de kerst te maken, is het een gezellig kerstlampje dat voor jou gaat schijnen. Of misschien heb je het helemaal niet gezien.
En dan stopt je auto.
Shit, hoe kan dat nou? Je vind het heel raar en je wordt er boos om. Verdorie, stomme auto, waarom doet ie het niet meer?? Je regelt iemand die je auto wegsleept en je laat ‘em bij de garage zetten met de mededeling dat ie kapot is.
Niet erg handig hè, zul je denken.
Toch is dit wat de meeste mensen met fibromyalgie doen. Ergens in je leven ging er een alarm af in je lichaam, een pijn-alarm. Heb je dat serieus genomen? Heb je je afgevraagd waar die pijn vandaan kwam en wat het je te zeggen heeft? Of ben je door gegaan met rennen en vliegen en alle mensen in je omgeving helpen? Behalve jezelf?
Als je je pijn-alarmen negeert, val je op een gegeven moment stil. Dan is jouw tank leeg. Dan kun je niet meer, zo moe ben je en zoveel pijn heb je.
Ga eens voor jezelf na hoe hard jij altijd loopt te rennen voor een ander. Hoeveel jij op je schouders neemt en je pijn negeert. Doe eens een stap terug. Neem je rust. Zeg eens wat vaker nee. Wees lief voor jezelf, je lichaam zal je er dankbaar voor zijn.